نوشته شده توسط : سارا غریب

کلاس‌های بارداری یکی از ارکان مهم در دوران بارداری هستند که به مادران آینده کمک می‌کنند تا آماده‌ تر و با اعتماد به نفس بیشتری به فرآیند زایمان و مراقبت از نوزادشان بپردازند. کلاس‌های بارداری و آمادگی زایمان مهر مادر معمولاً شامل مجموعه‌ای از آموزش‌ها و تمرینات فیزیکی و ذهنی هستند که به مادران باردار و همراهان آنها، اطلاعات و ابزارهایی را ارائه می‌دهند تا با چالش‌های دوران بارداری، زایمان و مراقبت از نوزاد بهتر مقابله کنند. هدف این کلاس‌ها نه تنها آمادگی فیزیکی بلکه آمادگی ذهنی و عاطفی نیز هست.

 

در ادامه به بررسی اهمیت و لزوم شرکت در کلاس‌های بارداری پرداخته و دلایلی که چرا این کلاس‌ها برای مادران باردار ضروری است را توضیح خواهیم داد.

 

 1. آشنایی با تغییرات بدن در دوران بارداری

 

دوران بارداری، فاز پیچیده‌ای در زندگی هر زن است. در این دوره، بدن زن دچار تغییرات زیادی می‌شود که ممکن است برای برخی افراد گیج‌کننده و حتی نگران‌کننده باشد. کلاس‌های بارداری و آمادگی زایمان مرکز مهر مادر می‌توانند مادران را با این تغییرات آشنا کنند و به آنها کمک کنند تا این فرآیند را بهتر درک کنند.

 

 تغییرات فیزیکی در دوران بارداری

 

در این کلاس‌ها، مادران باردار یاد می‌گیرند که چه تغییراتی در بدنشان اتفاق می‌افتد. تغییراتی مانند افزایش حجم خون، تغییرات در سیستم هورمونی، رشد رحم و تغییرات در ساختار بدن از جمله نکاتی هستند که در این دوره اهمیت دارند. آگاهی از این تغییرات می‌تواند باعث کاهش اضطراب و استرس مادران شود.

 

 مشکلات شایع دوران بارداری

 

یکی دیگر از مباحثی که در کلاس‌های بارداری مطرح می‌شود، آشنایی با مشکلات و علائم شایع دوران بارداری است. این مشکلات شامل تهوع صبحگاهی، دردهای کمر، خستگی و تغییرات خلقی است. آگاهی از علل این مشکلات و روش‌های مدیریت آنها می‌تواند به مادران کمک کند تا از نگرانی‌های غیرضروری کاسته و دوران بارداری را راحت‌تر سپری کنند.

کلاس بارداری

 2. آمادگی برای زایمان

 

زایمان یکی از مهم‌ترین و پیچیده‌ترین تجربه‌های زندگی هر زن است. بنابراین، آمادگی برای این فرآیند می‌تواند به کاهش ترس و اضطراب کمک کند. کلاس‌های بارداری اطلاعات مهمی درباره مراحل مختلف زایمان، روش‌های تسکین درد و انتخاب‌های مختلف برای زایمان به مادران می‌دهند.

 

 آشنایی با مراحل زایمان

 

یکی از اهداف اصلی کلاس‌های بارداری مرکز مامایی مهر مادر، آشنایی با مراحل مختلف زایمان است. در این کلاس‌ها، مادران باردار یاد می‌گیرند که چگونه مراحل اولیه زایمان، مرحله فعال و مرحله خروج نوزاد پیش می‌رود. این آگاهی به مادران کمک می‌کند تا در هنگام شروع دردهای زایمان، به جای احساس اضطراب، اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند.

 

 تسکین درد زایمان

 

درد زایمان یکی از بزرگ‌ترین نگرانی‌ها برای مادران باردار است. در کلاس‌های بارداری، تکنیک‌های مختلفی برای تسکین درد زایمان آموزش داده می‌شود. این تکنیک‌ها می‌توانند شامل تمرین‌های تنفسی، ماساژ، استفاده از آب گرم و تکنیک‌های تصویری برای کاهش استرس و درد باشند.

 

 انتخاب‌های مختلف برای زایمان

 

در دنیای امروز، مادران باردار گزینه‌های مختلفی برای نوع زایمان دارند. این گزینه‌ها شامل زایمان طبیعی، زایمان با درد کمتر (از طریق اپیدورال) و زایمان سزارین هستند. کلاس‌های بارداری به مادران کمک می‌کنند تا اطلاعات کافی درباره هر یک از این گزینه‌ها به دست آورده و تصمیم آگاهانه‌ای بگیرند.

 

 3. آموزش مراقبت از نوزاد

 

پس از زایمان، مادران با مسئولیت جدیدی روبرو می‌شوند: مراقبت از نوزادشان. کلاس‌های بارداری معمولاً شامل بخشی برای آموزش مراقبت‌های اولیه از نوزاد هستند که برای مادران بسیار مفید است. این آموزش‌ها شامل موضوعات زیر می‌شوند:

 

 تغذیه نوزاد

 

آموزش در مورد شیردهی و تغذیه نوزاد از مهم‌ترین بخش‌های کلاس‌های بارداری است. مادران باردار یاد می‌گیرند که چگونه نوزاد را به درستی شیر بدهند، نحوه درست گرفتن پستان توسط نوزاد، روش‌های حل مشکلات شیردهی و چگونگی آشنایی با نیازهای تغذیه‌ای نوزاد در ماه‌های اولیه زندگی.

 

 خواب نوزاد

 

یکی از چالش‌های بزرگ مادران در دوران پس از زایمان، خواب نوزاد است. در کلاس‌های بارداری، به مادران نکاتی در مورد خواب نوزاد آموزش داده می‌شود، از جمله نحوه خواباندن نوزاد، ایجاد محیط مناسب برای خواب، و چگونگی مدیریت شب بیداری‌های نوزاد.

 

 بهداشت و مراقبت‌های جسمی نوزاد

 

مراقبت از بهداشت نوزاد در روزهای اول زندگی بسیار مهم است. مادران در کلاس‌های بارداری با اصول مراقبت از نوزاد در این زمینه آشنا می‌شوند. این مراقبت‌ها شامل حمام کردن نوزاد، تغییر پوشک، مراقبت از بند ناف و سایر مسائل بهداشتی است.

 

 4. حمایت روانی و احساسی

 

دوران بارداری و زایمان می‌تواند یک تجربه عاطفی پیچیده باشد. تغییرات هورمونی، اضطراب‌های طبیعی مربوط به زایمان و مسئولیت‌های جدید پس از تولد نوزاد ممکن است موجب ایجاد استرس، افسردگی و اضطراب در مادران شود. کلاس‌های بارداری می‌توانند در این زمینه نیز کمک‌کننده باشند.

 

 ایجاد ارتباط با دیگر مادران

 

یکی از مزایای کلاس‌های بارداری این است که مادران می‌توانند با دیگر زنان باردار ارتباط برقرار کرده و تجربیات خود را به اشتراک بگذارند. این ارتباط می‌تواند به کاهش احساس انزوا و اضطراب کمک کند.

 

 حمایت از همراهان مادر

 

کلاس‌های بارداری معمولاً برای همراهان مادر نیز فرصت‌های آموزشی فراهم می‌کنند. پدران یا دیگر اعضای خانواده می‌توانند در این کلاس‌ها شرکت کنند و با نحوه حمایت از مادر در دوران بارداری و پس از آن آشنا شوند. این نوع حمایت می‌تواند به ایجاد یک محیط خانوادگی سالم و پایدار کمک کند.

 

 5. کاهش اضطراب و ترس از زایمان

 

ترس از زایمان یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها برای مادران باردار است. آگاهی از مراحل مختلف زایمان و تکنیک‌های تسکین درد می‌تواند به کاهش این ترس‌ها کمک کند. همچنین، یادگیری درباره مراقبت از نوزاد و احساس آمادگی ذهنی برای مسئولیت‌های جدید، می‌تواند موجب افزایش احساس کنترل و اعتماد به نفس مادران شود.

 

 6. تقویت سلامت جسمی و آمادگی فیزیکی

 

کلاس‌های بارداری مهر مادر معمولاً شامل تمرینات فیزیکی ویژه‌ای هستند که به تقویت عضلات کمر، شکم و لگن کمک می‌کنند. این تمرینات می‌توانند برای تسکین دردهای کمر و تقویت قدرت بدنی مادران مفید باشند. همچنین، آموزش تکنیک‌های تنفسی و تمرینات یوگا در این کلاس‌ها به مادران کمک می‌کند تا با استرس مقابله کرده و آرامش بیشتری داشته باشند.

 

 

در نهایت، شرکت در کلاس‌های بارداری برای مادران باردار بسیار مفید و ضروری است. این کلاس‌ها نه تنها به مادران کمک می‌کنند تا آمادگی بیشتری برای زایمان و مراقبت از نوزاد داشته باشند، بلکه به آنها فرصتی می‌دهند تا با دیگران ارتباط برقرار کرده و تجربه‌های خود را به اشتراک بگذارند. کلاس‌های بارداری می‌توانند به کاهش اضطراب و استرس، بهبود سلامتی جسمی و روانی مادران و ایجاد یک تجربه مثبت از دوران بارداری کمک کنند. بنابراین، پیشنهاد می‌شود که همه مادران باردار حداقل در برخی از کلاس‌های بارداری شرکت کنند تا این دوران پرچالش را با آرامش بیشتری سپری کنند.



:: بازدید از این مطلب : 7
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : دو شنبه 12 آذر 1403 | نظرات ()
نوشته شده توسط : سارا غریب

ورزش کردن یکی از بهترین روش‌‌ها برای کاهش درد‌ها و عوارض بارداری است ولی متأسفانه این راه برای همۀ خانم‌های باردار مفید نیست و در بعضی موارد ممکن است خطراتی برای بارداری داشته باشد. یک خانم باردار بعد از لانه گزینی و اطمینان از بارداری خود و قبل از آغاز برنامۀ ورزشی خود باید نسبت به ممنوعیت‌های آن توجه داشته باشد. اگر ورزش کردن در دوران بارداری با تشخیص پزشک برایتان مجاز است، دانستن برخی نکات به حفظ سلامت شما و جنین کمک خواهد کرد. در این مطلب سایت مهر مادر با موارد منجر به منع ورزش، ورزش‌های خطرساز و برخی نکات ایمنی هنگام انجام تمرینات ورزشی در دوران بارداری آشنا خواهید شد.

  • بیماری‌ها و موارد منجر به منع ورزش
  • ورزش‌های خطرساز در بارداری
  • نکات ایمنی در انجام تمرینات ورزشی
  • بیماری‌ها و موارد منجر به منع ورزش

 

ورزشهای خطرساز بارداری

 

چه وقت کاملا ورزش ممنوع است؟

اگر بارداری شما پرخطر نیست، می‌توانید بدون نگرانی یک برنامۀ ورزشی برای خودتان در نظر بگیرید. بهتر است که موضوع را با پزشک خود درمیان بگذارید و ورزش کردن را تحت نظر او از سه ماهۀ اول شروع و شدت آن را در سه ماهه آخر بارداری کم کنید.

در صورت وجود ترشحات غیرطبیعی واژن، انقباضات زودهنگام، فشار خون ناشی از حاملگی، پارگی زودهنگام جفت، سابقۀ سقط جنین‌های مکرر، لاغری یا چاقی بیش از حد، دیابت، مشکلات تیروئید و کم‌خونی فقط با اجازۀ پزشک می‌توانید ورزش کنید. همچنین در صورت وجود هر کدام از موارد زیر، پزشک ممکن است ورزش کردن را برای شما ممنوع بداند:

  1. مشکلات قلبی
  2. سابقۀ زایمان زودرس
  3. نارسایی دهانۀ رحم
  4. بیماری‌های ریوی
  5. بارداری چندقلو
  6. خونریزی واژن
  7. پاره شدن غشای کیسۀ آب
  8. مسمومیت بارداری یا پره‌اکلامپسی
  9. جفت سرراهی
  10. ورزش‌های خطرساز در بارداری

ورزشهای خطرساز دوران حاملگی

برخی از ورزش‌های خطرساز در دوران بارداری بهتر است انجام نشود. تعدادی از این ورزش‌های خاص شامل موارد زیر است:

از انجام ورزش‌هایی که به ماهیچه‌های شکم و کمر فشار وارد می‌کند مانند دراز و نشست پرهیز کنید.
از انجام فعالیت‌هایی که موجب از دست دادن تعادل و زمین خوردن می‌شود مانند دوچرخه‌سواری، اسب‌سواری، اسکی، هاکی روی یخ و ژیمناستیک خودداری کنید.
ورزش‌هایی مانند والیبال که با توپ انجام می‌شود برای بارداری مناسب نیست. دقت کنید که کشش‌های شدید بدن نیز ممکن است باعث آسیب به شما شود.
از ورزش‌هایی مانند فوتبال، اسکواش، جودو، بوکس و کیک‌بوکسینگ که ممکن است باعث ایجاد ضربه به شکم شما شود نیز خودداری کنید.
از غواصی پرهیز کنید، زیرا در این صورت خطر کاهش ناگهانی فشار وجود دارد که برای جنین خطرناک است.
از قرار گرفتن در ارتفاع بیش از ۲۵۰۰ متر که خطر ارتفاع‌زدگی در اثر کاهش سطح اکسیژن هوا دارد نیز باید خودداری کنید.
نکات ایمنی در انجام تمرینات ورزشی
برای دریافت بهترین تأثیر ورزش در بارداری بهتر است نکاتی را هنگام ورزش کردن رعایت کنید. توجه به نکات زیر می‌تواند برای انتخاب یک ورزش خوب، سالم ‌و اثرهای مطلوب آن مفید باشد:

  • ورزش‌هایی را انتخاب کنید که برایتان لذت‌بخش است و به شما آرامش می‌دهد.
  • در ورزش کردن افراط نکنید و ورزش‌های خطرناک و استرس‌زا را انجام ندهید.
  • از ورزش‌هایی که برای انجام آنها باید هر دو پایتان همزمان بلند شود، خودداری کنید.
  • ورزش‌ها را به مدت پنج دقیقه در طول روز شروع کنید و به تدریج به ۳۰ دقیقه برسانید.
  • همیشه ابتدا بدنتان را گرم و سپس ۳۰ دقیقه ورزش کنید. در انتها نیز با سرد کردن، بدنتان را به وضعیت عادی برگردانید.
  • از حرکات ناگهانی مانند جستن و پریدن پرهیز کنید.
  • بهتر است محل ورزش کردن شما دارای ضربه‌گیر مناسب باشد.
  • به مقدار کافی مایعات بنوشید و در هوای گرم، مرطوب و آلوده ورزش نکنید.

 



:: بازدید از این مطلب : 3
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 16 آبان 1403 | نظرات ()
نوشته شده توسط : سارا غریب

 لانه‌گزینی یا ایمپلنتاسیون (Implantation) فرایندی است که طی آن تخمک بارور شده به دیواره رحم متصل می‌شود و شروع به رشد و تکامل می‌کند. این مرحله اولین گام در ایجاد یک بارداری موفق محسوب می‌شود و معمولاً حدود ۶ تا ۱۰ روز پس از تخمک‌گذاری و لقاح انجام می‌شود.

خونریزی لانه گزینی

مراحل لانه‌گزینی

پس از اینکه تخمک بارور شده در لوله‌های فالوپ قرار گرفت، به سمت رحم حرکت می‌کند. در این مرحله، سلول‌های تخمک بارور شده به سرعت تقسیم شده و یک توده سلولی به نام بلاستوسیست تشکیل می‌دهند. بلاستوسیست به دیواره رحم می‌چسبد و سلول‌های خارجی آن به نام تروفوبلاست‌ها به لایه داخلی رحم نفوذ می‌کنند. این سلول‌ها بعدها به جفت تبدیل می‌شوند که وظیفه تأمین اکسیژن و مواد غذایی به جنین را بر عهده دارد.

 

نشانه‌های احتمالی لانه‌گزینی

برخی از زنان ممکن است نشانه‌هایی را در طول این فرایند تجربه کنند، اما همه آنها این علائم را ندارند. از جمله نشانه‌های رایج می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

- خونریزی لانه‌گزینی: لکه‌بینی خفیفی که معمولاً رنگ آن صورتی روشن یا قهوه‌ای است و بین ۶ تا ۱۲ روز بعد از تخمک‌گذاری رخ می‌دهد.

- گرفتگی‌های خفیف شکمی: شبیه به درد قاعدگی، اما معمولاً خفیف‌تر است و کوتاه مدت رخ می‌دهد.

- تغییرات هورمونی: این تغییرات می‌توانند علائمی مانند خستگی، حالت تهوع و تغییرات خلقی ایجاد کنند.

 

اهمیت لانه‌گزینی

لانه‌گزینی مرحله‌ای حیاتی در بارداری است، زیرا در این مرحله است که ارتباط بین جنین و مادر برقرار شده و رشد جنین آغاز می‌شود. موفقیت در لانه‌گزینی می‌تواند به تثبیت بارداری و پیشگیری از سقط کمک کند.

 

 



:: بازدید از این مطلب : 4
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 16 آبان 1403 | نظرات ()
نوشته شده توسط : سارا غریب

یک عروسک کوچک شیرین و جالب توجه که توسط زنبورها ساخته شده است - بسیار زیبا به نظر می رسد ، و شاید کمی کثیف باشد ، اما آیا این امر به جلوگیری از عفونت کمک می کند ؟ شاید. اکسیر قدیمی ممکن است در واقع یک داروی مدرن برای بهبود زخم باشد ، زیرا آنتی بیوتیک ها توانایی کنترل عفونت هایی را که مشاهده می کنیم کمتر می شوند.

شانه عسل و عسل را در یک کاسه قرار دهید

ویلیام ریول / دورلینگ کیندرسلی / گتی ایماژ 

چه کسی فکر کرد که از عسل روی زخم ها استفاده کند؟

از دوران باستان از مصر تا چین گرفته تا یونان تا خاورمیانه از عسل استفاده می شده است. از این دارو برای درمان گلو درد ، بلکه گاهی اوقات ، زخم نیز استفاده می شد. امروزه از هر مکانی از سانفرانسیسکو تا شمال نیجریه استفاده می شود. 

 

با این حال ، عسل همیشه در مراقبت از زخم مفید شناخته نشده است. در گذشته به عنوان یک داروی طبیعی با ارزش کمی دیده می شد. برای سالها ، این بخشی از عمل استاندارد پزشکی نبود. عسل استریل از اوایل سال 1999 در استرالیا و باند با عسل از سال 2004 در انگلیس مجوز استفاده گرفت. تجارت عسل پزشکی اکنون برای برخی از شرکت ها میلیون ها دلار ارزش دارد.

 

آیا واقعاً عسل کار می کند؟

شواهد فزاینده ای وجود دارد که نشان می دهد عسل وقتی روی زخم قرار می گیرد به بهبود زخم کمک می کند. بسیاری از پزشکان از آن در مراکز درمانی مستقر استفاده می کنند. با این وجود ، با توجه به انواع مختلف زخم ها ، جمع آوری شواهد و انجام آزمایشات بالینی مورد نیاز برای ارزیابی عسل در همه این شرایط مختلف دشوار است.

Cochrane Review ، یک گروه مهم بررسی مستقل ، گزارش می دهد: "به نظر می رسد عسل سوختگی ضخامت جزئی را سریعتر از درمان معمولی بهبود می بخشد (که شامل فیلم پلی اورتان ، گاز پارافین ، گاز آغشته به سوفرامایسین ، پارچه استریل و در معرض سوختگی قرار گرفتن در معرض سوختگی) و پست آلوده زخم های جراحی سریعتر از داروهای ضد عفونی کننده و گاز است. " این بدان معنی است که هنگامی که چندین مطالعه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت ، متخصصان Cochrane Review می گویند که عسل برای برخی از انواع سوختگی مفید است ، حتی بهتر از برخی از درمان های معمول ، و زخم های بعد از عمل با عسل سریعتر از گاز و ضد عفونی کننده های معمولی بهبود می یابند.


 

انواع عسل استفاده شده

انواع خاصی از عسل وجود دارد که بیشتر از بقیه برای ترمیم زخم استفاده می شود. هنوز تحقیق در حال انجام است تا مشخص شود چه چیزی بهترین نتیجه را دارد. عسل باید عسل درجه پزشکی باشد تا از نگرانی در داشتن باکتری یا مواد افزودنی دیگر یا مواد حساسیت زای اضافی در آن جلوگیری شود. بسیاری از آنها از عسل درجه پزشکی استفاده می کنند که از عسل Leptospermum مانند عسل بوته مانوکا و ژله تهیه می شود.

 

گرچه عسل از رشد باکتری ها پشتیبانی نمی کند اما حاوی هاگ است. این هاگ ها می توانند در باکتری هایی جوانه بزنند که می توانند باعث بیماری هایی مانند  بوتولیسم شوند ، که ما نمی خواهیم. بوتولیسم نیز به همین دلیل است که به والدین گفته می شود عزیزان خود را شیر ندهند. عسل با درجه پزشکی تحت درمان قرار می گیرد (یا تحت تابش قرار می گیرد) تا اطمینان حاصل شود که هیچ هاگ وجود ندارد و همچنین اطمینان حاصل شود که هیچ عامل ایجاد کننده بیماری دیگری وجود ندارد.

 

شما همچنین عسل شیرین و بدون پوشش را که مگس ها یا حشرات را به سمت زخم جذب می کند ، نمی خواهید ، بنابراین استفاده از بانداژ با عسل درجه پزشکی و ژل های آماده شده که شامل عسل درجه پزشکی باشد راه حل است.

 

 

آیا عسل درجه پزشکی خوراکی است؟

عسل مورد بحث در اینجا برای قرار دادن زخم ها است ، نه برای خوردن. عسل دارای قند است و مقادیر بالای قند برای درمان عفونت ها ، به ویژه در بیماران دیابتی مفید نیست .

 

 

چگونه کار می کند

باکتری ها در عسل رشد خوبی ندارند. این یکی از دلایلی است که عسل می تواند برای زخم ها مفید باشد. به نوعی عسل باکتریها را دود می کند. این دلایل زیادی دارد.

 
  • عسل به خصوص مرطوب نیست. این ماده حاوی آب بسیار کمی است که باکتری برای رشد به آن احتیاج دارد.
  • عسل همچنین حاوی پراکسید هیدروژن (H2O2) است که به مبارزه با باکتری ها کمک می کند. این بدان دلیل است که زنبورهای عسل شهد را می بلعند و در معده آنها یک آنزیم (گلوکز اکسیداز) وجود دارد که از شهد H2O2 (و اسید گلوکونیک) می سازد ، سپس زنبورهای عسل مجدداً قارچ می کنند و در نهایت به عسلی که ما استفاده می کنیم تبدیل می شوند. 
  • عسل نیز بسیار اسیدی است. pH آن در حدود 3.9 است (گاهی اوقات کمتر ، گاهی بیشتر ، اما همیشه خیلی کمتر از 7.0 ، نقطه برش برای اینکه مقداری اساسی باشد به جای اسیدی).

این نیز یک ترکیب عالی است زیرا خیلی قوی نیست. H2O2 صاف برای زخم بسیار قوی است و به بافت بهبودی آسیب می رساند. یک ماده خیلی اسیدی همچنین به بافت جوان و در حال رشد آسیب می رساند. 

 

عسل در زخم ها چگونه استفاده می شود

اولین چیز ، برای هرگونه سوختگی یا زخمی که ممکن است جدی ، بدتر یا بهبودی کافی کافی نداشته باشد ، به دنبال کمک پزشکی حرفه ای باشید. به همین دلیل است:

  • سوختگی می تواند جدی تر از آنچه به نظر می رسد باشد. سوختگی هایی که خیلی صدمه نمی بینند می توانند آسیب رسان ترین باشند.
  • اگر زخم آلوده یا بسیار کثیفی دارید ، ممکن است نیاز به جراحی ، از بین بردن دست توسط متخصص پزشکی و / یا آنتی بیوتیک داشته باشید. بهتر است صبر نکنید و عسل نمی تواند جایگزین این شود.
  • بخیه نیز ممکن است لازم باشد. در صورت نیاز ، به دلیل خطر عفونت ، زخم باید زود ببندد. انجام این کار در عرض چند ساعت و قطعاً در همان روز مهم است.
  • زخم سوراخ شده ، مانند گزش از دندان های برش بلند گربه یا از پا روی ناخن ، شاید جدی تر از آنچه به نظر می رسد. شما ممکن است نیاز به درمان بیشتر داشته باشید - آنتی بیوتیک ، تزریق کزاز ، دبریدیم یا حذف مواد خارجی که نمی توانید ببینید.
  • مهم است که یک زخم کاملاً تمیز شود. اگر مواد خارجی در زخم قرار دارد ، مهم است که برای تمیز کردن این زخم کمک بگیرید. 
  • در صورت دیابت یا نقص ایمنی ، زخم ها نیز می توانند جدی تر شوند.
  • در صورت به روز نبودن کزاز خود را فراموش نکنید. اگر زخم کثیف یا جدی دارید ، در 5 سال گذشته واکسن زده اید یا نه.
  •  

زخم ها را تمیز نگه دارید. با یک متخصص پزشکی در مورد چگونگی انجام این کار صحبت کنید. همچنین مهم است که زخم ها خشک نشوند. باندها می توانند بدون خشک شدن بیش از حد آنها را مرطوب نگه دارند و یک متخصص بهداشت می تواند در این مورد کمک کند. همچنین برای کمک به زخم ها ، مانند سوختگی ، که می تواند سفت شود و ممکن است به کمک نیاز داشته باشد تا بافت منقبض نشده و در اثر التیام بیش از حد سفت نشود ، کمک کند.

همچنین استفاده از موارد احتیاطی هنگام دست زدن به زخم ها مهم است. شما نمی خواهید باکتری ها یا سایر میکروب ها را از طریق دست یا حتی دستکش یا بانداژ وارد زخم کنید. همچنین نمی خواهید زخمی به شما آلوده شود. هنگام دست زدن به هرگونه زخم باز ، خون یا مایعات دیگر از بدن ، از احتیاط های جهانی برای جلوگیری از هرگونه خطر ابتلا به هر نوع بیماری زای عفونی استفاده کنید. این به معنای استفاده از دستکش هنگام دست زدن به هر نوع مایعات بدن یا زخم باز است.

ممکن است زخم ها به آنتی بیوتیک نیاز داشته باشند. اگر زخم دچار چرک ، ترشحات جدید ، آبسه ، قرمزی یا درد جدید در اطراف لبه های زخم شود ، دیر بهبود می یابد یا علائم یا نشانه های مهم دیگری وجود دارد ، ممکن است به درمان بیشتر زخم نیاز داشته باشید. این ممکن است به معنای از بین رفتن توسط یک متخصص پزشکی یا آنتی بیوتیک یا سایر روش های درمانی باشد.

حتی اگر در بیمارستان به دنبال مراقبت باشید ، باز هم ممکن است با عسل معالجه شوید. بسیاری از مراکز درمانی در سراسر جهان از عسل به عنوان بخشی از مراقبت از زخم خود استفاده می کنند. می توانید در این مورد با متخصص بهداشت خود صحبت کنید.

همه این گفته ها زخم های ساده را می توان با پانسمان عسلی طبی معالجه کرد که در بسیاری از داروخانه ها و فروشگاه های ایالات متحده آمریکا و جاهای دیگر بدون نسخه می فروشند. ممکن است عسل از قبل روی باند باشد یا ژل حاوی عسل با درجه پزشکی مستقیماً روی زخم قرار گیرد.

 

انواع زخم های درمان شده

عسل پزشکی در انواع مختلفی از زخم ها استفاده شده است:

  • زخم به دلیل ضربه و آسیب دیدگی. این می تواند برش یا خراش ساده باشد.
  • زخم ناشی از سوختگی.
  • برخی از زخم ها زخم فشار نامیده می شوند که می توانند هنگام خوابیدن در رختخواب ، برای مدت طولانی حرکت نکرده و حرکت نکنند. این می تواند هنگامی اتفاق بیفتد که کسی بسیار بیمار باشد (مانند یک بخش مراقبت های ویژه) ، فلج ، سالخورده و یا در غیر اینصورت ناتوان باشد (مثلاً تحت تأثیر).
  • زخم های دیگری که وقتی جریان خون خوب نیست ، به خصوص در پاها و به خصوص در افراد مسن و در بعضی موارد ، سیگاری ها ایجاد می شود. این می تواند شامل زخم های استاز وریدی و زخم های نارسایی شریانی باشد.
  • زخم هایی که در افراد دیابتی مخصوصاً روی پا ایجاد می شود . این اتفاق می افتد به ویژه هنگامی که مبتلایان به دیابت آسیب عصبی دارند و آسیب خفیف (مانند جوراب مچاله شده) احساس نمی کنند ، که منجر به بهبودی زخم می شود.
 

 

مبارزه با مقاومت ضد میکروبی

سو مدیریت و استفاده بیش از حد از آنتی بیوتیک ها به یک مشکل پیش رو منجر شده است - ما در حال تمام شدن آنتی بیوتیک های مورد نیاز برای درمان عفونت هستیم. آن دسته از عفونت هایی که زمانی به آنتی بیوتیک ها پاسخ می دادند اکنون "گوی عسل" خودشان هستند. باکتری ها اهمیتی نمی دهند. آنها در مقابل آنتی بیوتیک ها رشد می کنند .

این اتفاق تا حدی رخ داد ، زیرا ما اغلب آنتی بیوتیک ها را که نیازی به آن نداریم استفاده می کنیم. بسیاری "برای هر مورد" آنتی بیوتیک مصرف کردند. آنها ممکن است برای جلوگیری از عفونت ایجاد نشده آنتی بیوتیک مصرف کرده باشند. آنها ممکن است آنتی بیوتیک مصرف کنند که فکر کردند به عفونت مبتلا هستند اما این کار را نکردند. با وجود زخم ، تشخیص عفونت وجود دارد ، بنابراین استفاده از آن دشوار است

عسل فرصتی برای درمان عفونت ها ، چه مقاوم و چه مقاوم در برابر آنتی بیوتیک ها ، فراهم می کند. باکتری هایی که در برابر آنتی بیوتیک ها مقاوم هستند بندرت "Super Bugs" هستند. به ندرت از هر باکتری قدرتمندتر هستند و در واقع گاهی ضعیف ترند. فقط این اشکالات مقاوم به آنتی بیوتیک ها پاسخ نمی دهند. عسل به آنتی بیوتیک ها اعتماد نمی کند بنابراین می تواند به روش خود به جلوگیری از باکتری کمک کند.

این همانند سایر روشهای درمانی جدید اما قدیمی است که با نزدیک شدن به دوران پس از آنتی بیوتیک ، در حال کشف مجدد آن هستیم. فاژها (یا ویروس هایی که باکتری ها را آلوده می کنند) قبل از کشف آنتی بیوتیک ها استفاده می شدند و به طور فزاینده ای به عنوان وسیله جدیدی برای مبارزه با باکتری ها مورد بررسی قرار می گیرند ، در صورت عدم کار آنتی بیوتیک ها این امر در مورد درمان های مختلف آنتی بادی نیز صادق است. ممکن است که انواع بیشتری از روش های درمانی که زمانی جایگزین یا رایگان در نظر گرفته می شدند ، برای مبارزه با باکتری ها مهم و مهم شوند ، زیرا با آنتی بیوتیک هایی که به آنها اعتماد کرده ایم ، توانایی مبارزه با اشکالات را از دست می دهیم.

 



:: برچسب‌ها: درمان زخم , عسل , بهبود زخم ,
:: بازدید از این مطلب : 33
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : شنبه 1 خرداد 1400 | نظرات ()
نوشته شده توسط : سارا غریب

چه به دلیل آسیب دیدگی و چه به دلیل جراحی ، ترمیم زخم به طور عادی طی مراحل منظمی به طور پیوسته پیشرفت می کند. زخم هایی که ظرف 30 روز بهبود نمی یابند ، مزمن محسوب می شوند. زخم هایی که مزمن می شوند معمولاً در یک یا چند مرحله بهبود زخم متوقف می شوند. در اینجا 10 مورد از رایج ترین عوامل موثر در بهبود زخم در زخم های مزمن آورده شده است:

1. سن بیمار

تغییرات کلی کلی در ظرفیت بهبودی وجود دارد که مربوط به سن است. مطالعات نشان داده است که افراد بالای 60 سال ممکن است به دلیل عوامل مرتبط با تغییرات جسمی که با سن بالا اتفاق می افتد ، بهبود زخم را به تأخیر انداخته اند. علاوه بر چندین بیماری همزمان ، در پاسخ التهابی بدن کاهش یافته است ، تاخیر در آنژیوژنز و روند اپیتلیالیزاسیون کندتر است. برخی از تغییرات قابل مشاهده پوست مربوط به تغییر در ملانوسیت ها مانند لکه های پیری و همچنین خشکی پوست به دلیل کاهش عملکرد غدد چربی است. کاهش سنتز کلاژن نیز به ایجاد کندتر شدن اسکار در روند ترمیم زخم نسبت داده می شود.

2. نوع زخم

ویژگی های زخم می تواند در سرعت ترمیم زخم تأثیر بگذارد. بدیهی است که بهبود زخمهای بزرگتر طولانی تر می شود ، اما شکل زخم نیز می تواند در زمان بهبود نقش داشته باشد. زخم های خطی به طور معمول سریعتر از زخم های مستطیلی بهبود می یابند و زخم های دایره ای نیز کمترین ترمیم را دارند. علاوه بر این ، هنگامی که زخم ها دارای بافت نکروز ، خشک شدن و اجسام خارجی هستند ، ترمیم زخم کندتر صورت می گیرد.

3. عفونت

تمام شکستگی های پوستی می توانند به باکتری ها ، ویروس ها یا قارچ ها وارد محل زخم شوند. به طور معمول ، این عوامل بیماری زا توسط گلبول های سفید خون و سایر اجزای سیستم ایمنی بدن سبقت گرفته و از بین می روند. هنگامی که عفونت وجود دارد ، از طریق سطح بالا رفته و زخم یا ضایعه ایجاد کنید که به درمان از طریق مراقبت عالی از زخم و شاید تجویز آنتی بیوتیک نیاز دارد.

4. بیماری های مزمن

بیمارانی که دیابت دارند و یا بیماری های م affectثر بر سیستم گردش خون آنها دارند ، ممکن است از ترمیم زخم جلوگیری کنند. ترمیم م woundثر زخم نیاز به جریان خون خوب دارد و شرایط مزمن که جریان خون در محل زخم را به خطر انداخته است ممکن است نیاز به مداخله درمانی داشته باشد. به افراد دارای زخم های مزمن توصیه می شود برای ارزیابی جامع مداخلات درمانی ، با یک متخصص پزشکی مشورت کنند.

5. تغذیه ضعیف

در یک بیمار مزمن یا سالمند ، تغذیه نامناسب باعث می شود بدن منابع کافی برای التیام زخم نداشته باشد. تغذیه نامناسب می تواند رخ دهد زیرا عفونت ها پروتئین و کالری مورد نیاز فرد را افزایش می دهند. علاوه بر این ، زخم ها می توانند مقدار زیادی پروتئین روزانه ترشح کنند ، به خصوص در مورد زخم های فشار بزرگ (جراحات) یا زخم های پا. هنگامی که کالری ناکارآمد است ، بدن ممکن است پروتئین را برای دریافت انرژی تجزیه کند ، و باعث بهبود توانایی بهبودی بدن می شود.

6. عدم هیدراتاسیون

کمبود رطوبت در سطح زخم می تواند مهاجرت سلولی را متوقف کند ، اکسیژن رسانی خون را کاهش داده و بهبود زخم را به تأخیر اندازد. کم آبی بدن ناشی از کاهش سدیم یا آب می تواند تمام جنبه های روند بهبود را به تأخیر بیندازد. در حالی که بیشتر افراد روزانه به 64 اونس مایع نیاز دارند ، کسی که می خواهد از زخم خود را بازیابی کند باید بیشتر بنوشد تا به روند گلبول های سفید خون که به محل آسیب می رسند برای تأمین اکسیژن و مواد مغذی مورد نیاز کمک کند. یک بیمار با آب رسانی مناسب ادرار شفاف و به طور کلی بدون بو خواهد داشت.

7. گردش خون ضعیف

از آنجا که خون برای انجام فرآیند ترمیم زخم ، اجزای لازم را به بافت می رساند ، افرادی که دچار فشار خون پایین یا بیماری عروقی هستند ، می توانند با تاخیر در بهبودی مشکل داشته باشند. انسداد یا تنگ شدن رگ های خونی یا بیماری های قلب ، کلیه ها و ریه ها نیز می تواند باعث ایجاد مشکلاتی در بدن شود که اجزای حیاتی ترمیم کننده زخم ، از جمله گلبول های سفید خون و اکسیژن کافی را به بافت های زخمی منتقل می کند.

8. ادم

در حالی که بیشتر صدمات ضربه ای باعث تورم بافتی می شود ، اما ادم بیش از حد می تواند فشار را بر رگ های خونی افزایش دهد و در نتیجه گردش خون ضعیف تری در ناحیه زخم ایجاد کند. تورم بافت می تواند ناشی از بیماری های قلبی یا مشکلات رگ های خونی باشد. فشرده سازی درمانی اغلب در انتقال مایعات به سیستم گردش خون برای کاهش ورم موثر است ، بنابراین بهبودی مناسب می تواند رخ دهد.

9. ترومای مکرر

زخم هایی که به دلیل فشار برشی یا فشار وارد شده بر روی سطح ، مجدداً آسیب می بینند ، می توانند روند بهبودی خود را به تأخیر بیندازند یا حتی متوقف کنند. تروماي تكراري اغلب در بيماران بستر بستر رخ مي دهد و با جابجايي دقيق در يك برنامه منظم يا استفاده از دستگاه هاي تخليه كننده و محافظت كننده تحت نظر يك متخصص بهداشتي درمان مي شود.

10. رفتارهای بیمار

متأسفانه ، برخی از بیماران با انتخاب شیوه زندگی مانند سیگار کشیدن یا نوشیدن بیش از حد ، به تأخیر در بهبود زخم کمک می کنند. از دیگر رفتارهای بیمار که می تواند در ترمیم زخم تأثیر بگذارد ، کمبود خواب کافی ، عدم بالا بردن ناحیه آسیب دیده ، تمیز نکردن صحیح زخم ، استفاده از روش های نامناسب پانسمان زخم ، مرطوب نگه داشتن زخم و عدم حرکت کافی آن است. گوش دادن به بیماران و آموزش دقیق می تواند به ایجاد انطباق بهتر با روشهای خوب ترمیم زخم کمک کند.

آنچه پزشکان بهداشت باید بدانند

در حالت ایده آل ، فرایندهای پیچیده ترمیم زخم با موفقیت هر زخمی را برطرف می کند. خوشبختانه ، تعدادی از گزینه های درمانی برای کمک به بهبود زخم های مزمن مانند پاکسازی منظم ، از بین بردن زخم ، پانسمان ویژه زخم ، زخم درمانی با فشار منفی (NPWT) یا اکسیژن درمانی هایپرباریک (HBO) وجود دارد. برای بهترین نتایج بیمار ، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی باید بدانند که چگونه عواملی را که مانع ترمیم زخم می شوند را تشخیص دهند تا بتوانند از این روش های درمانی جایگزین به طور مناسب استفاده کنند.

 



:: برچسب‌ها: درمان زخم , زخم مزمن ,
:: بازدید از این مطلب : 41
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : جمعه 27 فروردين 1400 | نظرات ()
نوشته شده توسط : سارا غریب

چند وقت یکبار به استفاده از عسل در پانسمان زخم فکر کرده اید؟ هرگز؟ در طی بیست سال مراقبت از زخم ، عسل همیشه چیزی بود که می توان از آن استفاده کرد - گاهی به خودی خود روی زخم ، یا گاهی اوقات با سایر مواد پانسمان که روی زخم استفاده می شود.

اگر روز به روز بمانید ، مطمئناً از قالب های مختلف پانسمان موجود در بازار که حاوی عسل مانوکا هستند ، آگاه هستید.

خواص مفید عسل

عسل مانوکا از نیوزیلند است و عسل خوبی است ، اما می تواند بسیار گران باشد و بر اساس تجربه من ، ممکن است تنها عسلی نباشد که بر روی زخم ها تأثیر بگذارد. از تحقیقات انجام شده بر روی عسل مانوکا ، ما چیزهای زیادی در مورد میزان ضد باکتری بودن عسل و اینکه حتی می تواند در برابر MRSA نیز مثر باشد ، آموخته ایم. عسل چگونه کار می کند؟ پنج روش وجود دارد که عسل می تواند میکروب ها را از بین ببرد. قوی ترین راه با ترکیبی از پراکسید هیدروژن و پلی فنول است که سلول باکتریایی و تخریب DNA را اکسید می کند. سپس متیل گلیوکسال (MGO) وجود دارد ، یک آنتی باکتریال است که فقط در عسل مانوکا وجود دارد. سپس ، عسل دارای pH کم 3.5 است که اجازه رشد باکتری را نمی دهد و عسل دارای قند زیادی است ، بنابراین آب کمی وجود دارد ، به علاوه عسل رطوبت ساز است و رطوبت را جذب می کند. راه پنجم ، اخیراً کشف شده ، دفنسین 1 مشتق شده از زنبور عسل است ،

معرفی عسل در تمرین مراقبت از زخم

اگر تصمیم دارید عسل را در عمل خود وارد کنید ، نمی خواهید از عسل خریداری شده در فروشگاه استفاده کنید. من توصیه می کنم از عسل خام تولید شده در منطقه محل کار خود استفاده کنید. برای ما در سینسیناتی ، ما عسل خام را از یک مزرعه ارگانیک واقع در شمال شهر خود خریداری کردیم ، بنابراین برای بیماران اوهایو عسل اوهایو خام تهیه می کردیم. این منطقی است ، زیرا عسل در سراسر جهان استفاده می شود و قرن ها است که استفاده می شود. افراد در هر مکان از عسل محل زندگی خود استفاده می کنند. یک بار من در یک پناهگاه بی خانمان در مرکز سین سیناتی مشغول معالجه یک بیمار بودم و به او عسل زخمش را ارائه دادم. او هیجان زده شد زیرا وقتی در خارج از کشور مشغول خدمت بود در آنجا با عسل معالجه شده بود ، بنابراین خوشحال شد که این جراحی را برای زخم خود در اینجا انجام می دهد. هفته بعد از او پرسیدم که عسل او کجاست و او گفت: "اوه ، من آن را خوردم »- یک مزیت جانبی عسل است که با سایر روش های درمان زخم نمی توانید بدست آورید. در دفتر کارمان ، هم عسل اوهایو و هم عسل مانوکا را در ظرف نگه داشتیم. معمولاً ما از عسل اوهایو استفاده می کردیم ، اما گاهی اوقات مانوکا به نظر مناسبتر می آمد ، زیرا بسیار ضخیم تر و قوی تر است ، اما هر دو عسل از تجربه من به خوبی کار می کردند. عسل مانوکا ده برابر گرانتر از عسل اوهایو بود.

بنابراین عسل یک افزودنی فوق العاده است که به راحتی به زره پوش درمان زخم شما اضافه می شود. اگر فکر می کردیم عفونت داریم همیشه از آن استفاده می کردیم. بیماران عاشق عسل هستند. بسیاری از آنها با استفاده از عسل وارد خواهند شد. آنها آن را دوست دارند زیرا "طبیعی" است و همینطور هم هست. برای استفاده از آن ، فقط مقداری روی پانسمان خود قرار می دهید که روی زخم می رود. زیاد استفاده نکنید وگرنه غرق در عسل خواهید شد. این پانسمان هر چند روز یک بار قابل تغییر است. عسل همچنین به عنوان یک رایحه خوشبو کننده عالی است. من معمولاً از عسل روی بافت گانگرن یا نکروز برای کمک به کنترل / کاهش بوی زخم استفاده می کردم ، معمولاً روزانه عسل استفاده می کنم. نمی توانم بگویم که با استفاده از عسل چند زخم بهبود یافته یا بهبود یافته است.

اگر عسل را در معالجه زخم امتحان نکرده اید ، من شما را به آزمایش آن تشویق می کنم. بسیار راضی خواهید شد حتی اگر فکر نمی کنید می توانید از عسل در ظرف استفاده کنید ، می توانید برخی از محصولات عسل مانوکا را که در بازار موجود است امتحان کنید تا درک کنید که عسل چه کاری می تواند انجام دهد. این یک روش شیرین برای درمان زخم ها است.

 



:: برچسب‌ها: درمان زخم , عسل ,
:: بازدید از این مطلب : 37
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : شنبه 23 اسفند 1399 | نظرات ()
نوشته شده توسط : سارا غریب

یک زخم مزمن زخمی است که نتوانسته است در مراحل بهبودی به طور منظم و به موقع پیشرفت کند و در طی 30 روز پیشرفت قابل توجهی نسبت به بهبودی نشان نداده است . عوامل موثر در مزمن بودن زخم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • فشار ، ضربه و یا زخم های اندام تحتانی
  • افزایش بار باکتریایی
  • پروتئازهای بیش از حد: فاکتورهای رشد تخریب شده ، متالوپروتئینازهای ماتریس (MMP) ، ساختار سطح سلول تخریب شده
  • سلول های پیری / ابربران
  • درمان نامناسب

علائم زخم های مزمن

زخم های مزمن معمولاً توسط یک حاشیه زخم برجسته ، ازدیاد تکثیر و در عین حال غیرقابل پیشروی مشخص می شوند. ناحیه اطراف زخم ملتهب خواهد شد و این التهاب می تواند بر بهبودی منفی تأثیر بگذارد.

علت شناسی

انواع زخم های مزمن ممکن است شامل علل زیر باشد: زخم های وریدی ، زخم های دیابتی و زخم های فشاری .

زخمهای وریدی عمدتاً در پاهای بیماران دیده می شود و به دلیل مشکلات گردش خون به دلیل سو dys عملکرد دریچه های خون یا انسداد رگها ایجاد می شود.

زخم های دیابتی اغلب به صورت خراشیدگی یا کبودی کوچک شروع می شوند که بیماران دیابتی به دلیل آسیب عصبی و حساسیت محدود قادر به مشاهده آن نیستند. سیستم ایمنی بدن به خطر افتاده و مویرگهای آسیب دیده منجر به آلودگی خطرناک این زخمهای کوچک و خوش خیم می شود.

زخم های فشار در درجه اول بیمارانی را که در بستر بیماری هستند و از نظر تحرک محدود هستند رنج می دهند. فشار مداوم بر بافت بیش از حد فشار مویرگ ها را تحت تأثیر قرار می دهد و بر جریان خون تأثیر می گذارد. مناطقی که بیشترین خطر ابتلا به زخم های فشاری را دارند ، استخوان خاجی ، تیغه های شانه و پاشنه پا هستند. شناسایی صحیح علت ایجاد زخم مزمن و همچنین عوامل محلی و سیستمیک که ممکن است در بهبودی ضعیف زخم نقش داشته باشند ، برای موفقیت در درمان زخم حیاتی است.

عوامل خطر

عوامل مختلفی وجود دارد که می تواند خطر ابتلا به زخم مزمن را در بیمار افزایش دهد. بیماران چاقی و مبتلایان به دیابت یا نارسایی وریدی و همچنین بیماران مسن در معرض خطر بالا هستند.

درمان ها و مداخلات برای زخم های مزمن

درمان زخم های مزمن ، یک بار دیگر ، براساس نوع زخم متفاوت است. غالباً ، قبل از پیشرفت ترمیم زخم ، باید ابتدا علل اساسی را برطرف کرد. افراد مبتلا به دیابت باید تغذیه و سلامت عروق خود را بهبود بخشند و زخم های دیابتی و فشاری هم نیاز به بارگیری برای ناحیه آسیب دیده دارند. زخمهای شریانی نیاز به عروق كشی مجدد دارند در حالی كه زخمهای وریدی از درمان فشرده سازی بهره مند می شوند Wound Healing Society از مخفف اختصار TIME برای به خاطر سپردن عواملی که به بهبود ضعیف زخم کمک می کنند حمایت می کند:

  • T: بافت ، مانند وجود بافت نکروزه در زخم
  • I: التهاب یا عفونت.
  • M: رطوبت ، یعنی اینکه زخم پوسیده شده یا ریز ریز باشد.
  • E: (زخم) Edge - خواه اپیتلیال سازی مجدد باشد یا غیر پیشرفته.


:: برچسب‌ها: زخم مزمن , درمان زخم ,
:: بازدید از این مطلب : 83
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : یک شنبه 10 اسفند 1399 | نظرات ()
نوشته شده توسط : سارا غریب

احساس خارش در پوست اطراف مقعد عارضه ای است که حدود ۵% مردم از آن رنج میبرند.

این عارضه در مردان و زنان و در هر سنی دیده میشود. بنا به گزارشات بردیا طب آریا خارش مقعد معمولا شبها و بعد از اجابت مزاج بیشتر بروز پیدا میکند.

خارش مقعد میتواند تغییرات پوستی در ناحیه اطراف مقعد ایجاد نماید که بسته به شدت و طول مدت خارش ممکن است از یک قرمزی مختصر تا ضخیم شدن پوست متفاوت باشد.

ممکن است خارش زیاد منجر به زخم و خوردگی پوست شود و خونریزی بصورت ایجاد لکه خونی درلباس زیر ایجاد شود

 

 

علت خارش مقعد چیست؟

عوامل مختلفی موجب خارش مقعد میشوند. این عارضه یک علت مشخص ندارد.
بهداشت ضعیف یا افراط در بهداشت ناحیه، رطوبت، تغذیه، تحریکات پوستی، انگل اکسیور (کرمک)، عفونتهای خارجی و سوختگیهای پوستی ناشی از رادیوتراپی و … میتوانند منجر به این عارضه شوند.

درمان خارش مقعد:

 

1. درمان خارش مقعد با رفع علت زمینه ای آن ومراقبت از پوست میسر میباشد.

2. بهداشت ضعیف یا افراط در بهداشت ناحیه

...

ادامه را در منبع بخوانید:

منبع: درمان خارش مقعد



:: بازدید از این مطلب : 30
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : شنبه 1 آذر 1399 | نظرات ()
نوشته شده توسط : سارا غریب

بررسی انواع زخم

شناخت انواع زخم برای درمان زخم مناسب آن بسیار ضروری و مفید است. برای شناخت انواع زخم ابتدا باید تعریف درستی از پوست و زخم بدانیم.

به طور خلاصه پوست خارجی ترین و بزرگترین ارگان بدن است که از لایه های مختلف اپیدرم، درم و هایپودرم تشکیل شده است و وظایف مهمی دارد. از وظایف پوست میتوان به  نقش آن در زیبایی، حفاظت در برابر میکروارگانیسم ها، تنظیم درجه حرارت بدن و … نام برد.

زخم عبارت است از هرگونه گسستگی در انسجام لایه های پوست یا بافت های زیرین آن که ممکن است با یا بدون شکاف به لایه های زیرین باشد.

در واقع هیچ استاندارد مشخصی برای طبقه بندی انواع زخم وجود ندارد و میتوان زخم ها را بر اساس مقیاس های متفاوتی مانند باز یا بسته بودن آن، نوع بافت بستر زخم، طول مدت ابتلا به زخم، اتیولوژی زخم و درجه الودگی به باکتری ها طبقه بندی کرد.

 

طبقه بندی زخم ها

دسته بندی از نظر انسجام لایه های پوست

  • زخم های بسته (Closed Wound) : هیچ گونه گسستگی در لایه های پوست مشاهده نمیشود.
  • کوفتگی (Contusions): در کوفتگی یا کانتوژن هیچ گسستگی دیده نمیشود ولی آسیب به بافت های زیرین از قبلیل عروق خونی و ادم مشاهده میشود.
  • کبودی (Ecchymosis): در کبودی یا اکیموز تغییر رنگ پوست به علت نشت خون از رگ های خونی به بافت های سطحی تر مشاهده میشود.
  • خون مردگی (Hematoma): خون مردگی یا هماتوم تجمع خون در بافت ها، یک ارگان یا یک حفره از بدن میباشد.
  • زخم های باز Open Wound)) : گسستگی در لایه های پوست یا لایه های مخاطی دیده می شود.
  • خراشیدگی (Abrasion): زخم سطحی که به دلیل خراش یا کشیده شدن پوست بروی سطح محکم و خشن ثابتی ایجاد می شود.
  • بریدگی (Incision): زخم با لبه های صاف و منظم که با وسیله ای تیز و برنده ایجاد می شود.
  • پارگی (Laceration): زخم با لبه های نا منظم، دندانه دار و پاره شده ای که همراه با آسیب به بافت های اطراف می باشد.
  • سوراخ شدگی (Puncture Wound): دهانه ی کوچکی که توسط شی برنده ای به صورت متمرکز در یک نقطه تا بافت زیرین راه می یابد.
  • زخم نافذ (Penetrating): زخمی است که با عبور جسمی از لایه های پوست و مخاط به بافت ها و ارگان های داخلی تر ایجاد می شود.

 

Published for the First Time in: https://bardiatebaria.com



:: بازدید از این مطلب : 35
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : شنبه 17 آبان 1399 | نظرات ()
نوشته شده توسط : سارا غریب

پای دیابتی از دو راه ایجاد می‌شود:

 

1- صدمه به اعصاب (نوروپاتی)

 

به طور عادی، اگر پای ما صدمه ببیند یا عفونتی به وجود بیاید، درد برای ما هشداری است تا برای شرایط خطر آماده باشیم و سریعتر به پزشک مراجعه کنیم. در دیابت اعصاب پا تحت تاثیر قرار می‌گیرد و درد کمتری در پاها احساس می‌شود. یعنی افراد دیابتی ممکن است درد ناشی از یک بریدگی کوچک یا تاول را، احساس نکنند.

 

احساس کرختی یا سوزن سوزن شدن می‌تواند نشان عدم خون‌رسانی کافی عضو باشد.

 

2- سختی دیواره عروق (واسکولوپاتی)

 

- در دیابت، عروق پا نیز تحت تاثیر قرار می‌گیرند و سخت و تنگ می‌شوند. بنابراین حجم خون کمتری را به سمت پاها هدایت می‌کنند.

 

- از نشانه‌های اختلال در خون‌رسانی پا، سرد شدن، رنگ پریدگی و کبود شدن پاها خصوصا انگشتان است.

 

- بریدگی‌ها اگر درمان نشوند، عفونت کرده و می‌تواند باعث سیاه شدن (گانگرن) پا شود. سیاه شدن پا ضایعه‌ای است که در صورت عدم درمان منجر به قطع کردن پا می‌شود، تا آسیب به بخش‌های بالاتر و سالم‌تر منتقل نشود.

 

در بیماران دیابتی که اعصاب و عروق با هم درگیرند، حتی زخم‌های کوچک هم باید مهم تلقی شوند، چون ممکن است سریعا عفونت گسترش پیدا کرده و تمام طول پا و حتی کل بدن را درگیر کند.

 

- قرمزی، تعریق و داغ شدن پا از نشانه‌های عفونت هستند. وقتی خون کمتری به پا برسد، پا به اندازه کافی اکسیژن و غذا دریافت نمی‌کند و نمی‌تواند در مقابل عفونت‌ها جنگیده و خوب ترمیم شود.

 

- مهم‌ترین روش برای پیشگیری از آسیب‌ پاها، حفظ سطح قند خون در محدوده طبیعی، تغذیه صحیح، ورزش و رعایت بهداشت فردی است.

 

اگر شما یک بیمار دیابتی هستید، حتما روزانه پاهایتان را معاینه کنید تا مشکلات کوچک را بیابید و اجازه ندهید به آسیب‌های جدی تبدیل شود. با روش‌های ساده شست‌وشو و درمان‌های موضعی، می‌توانید آنها را رفع کنید.

 

بیماران دیابتی باید به نکات زیر توجه نمایند:

 

- از پاهایتان مراقبت کنید و از زخم شدنشان پیشگیری کنید.

- هر روز پاهایتان را با آب گرم و صابون ملایم بشویید و از نظر زخم و عفونت مشاهده نمایید.

- برای اینکه تمام قسمت‌های پا را مشاهده کنید، می‌توانید از یک آینه استفاده کنید.

- به هر نوع ترک، تاول، پوسته، بریدگی، خراشیدگی و قرمزی توجه کنید.

- پاها و به خصوص لای انگشتان را کاملا خشک کنید. می‌توانید از کرم‌های مرطوب‌کننده در محل پاشنه و قسمتی از پوست پا که خشک شده و ترک برداشته، استفاده کنید؛ ولی هرگز آن را بین انگشتان پا نمالید.

- ناخن‌ها را کوتاه نگه دارید، کوتاه کردن ناخن‌ها به صورت صاف، بعد از خیساندن یا دوش گرفتن و حمام رفتن باشد.

- زمانی که با مواد داغ تماس پیدا می‌کنید، مراقب پاهایتان باشید. چون ممکن است بدون اینکه احساس کنید، سوختگی رخ دهد.

- قبل از اینکه پایتان را در آب فرو ببرید، دمای آن را با دستتان کنترل کنید.

- بدون استفاده از ضد آفتاب در معرض نور خورشید قرار نگیرید.

- اگر پایتان میخچه یا پینه دارد، خودتان برای برداشتن آنها اقدام نکنید و اجازه بدهید پزشک آنها را بردارد.

- به طور منظم جهت معاینه به پزشک مراجعه کنید.

 

نکات قابل توجه در انتخاب کفش و جوراب:

 

- همواره کفش مناسب که اندازه پایتان است، بپوشید و همیشه بعدازظهرها برای خرید کفش اقدام کنید.

- پنجه کفش باید طوری باشد که انگشتان پا به راحتی حرکت کنند.

- هرگز کفشی که قسمت پنجه و پاشنه آن باز است، نپوشید.

- جوراب تمیز نخی به پا کنید و هر روز آنها را عوض نمایید.

- از پوشیدن جوراب‌های سفت و کشی اجتناب کنید.

- هرگز با پای برهنه راه نروید.

- قبل از به پا کردن کفش، داخل آن را نگاه کنید. سنگریزه‌ها، بند پاره کفش و ناخن‌های بلند می‌توانند تبدیل به نقاط فشاری شده و منجر به التهاب و عفونت شوند.

- تب و لرز نشانه عفونت است در صورت مشاهده، سریعا با پزشک یا پرستار خود در میان بگذارید. عفونت‌های کوچک با رعایت بهداشت روزانه و مراقبت‌های ساده و آنتی‌بیوتیک‌های تجویز شده توسط پزشک قابل درمان هستند. ولی اگر درمان به هر دلیلی به تاخیر بیفتد، عفونت وسعت یافته و حتی می‌تواند تا استخوان‌های پا نیز برسد و احتیاج به جراحی پیدا کند.

- رعایت بهداشت پاها شامل مراقبت روزانه، پوشش مناسب و جلوگیری از زخم شدن و صدمه پا و ویزیت منظم توسط پزشک است.

 

منبع

 



:: بازدید از این مطلب : 37
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : یک شنبه 20 مهر 1399 | نظرات ()